بررسی موانع و راه کارهای توسعه و گسترش عدالت آموزشی از منظر مدیران, دبیران و کارشناسان آموزش و پرورش (مطالعه موردی شهر ساری)

هدف این پژوهش بررسی وضعیت عدالت آموزشی و شناسایی موانع عدم تحقق و گسترش آن و ارائه راهکارهای مطلوب برای رفع این موانع می باشد. این پژوهش به دو شیوۀ کمی و کیفی انجام شده است. جامعه آماری تحقیق شامل سه گروه( معلمان، کارشناسان و مدیران) و نمونه آماری معلمان به حجم 290 نفر و با استفاده از فرمول کوکران و به صورت نمونه گیری طبقه ای به تفکیک جنسیت، ناحیه (1و2) و منطقه( شهری و روستایی) و نمونه آماری کارشناسان به حجم 162 نفر نیز با استفاده از فرمول کوکران به تفکیک جنسیت می باشد که با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته داده ها جمع آوری شد. نمونه آماری مدیران به حجم ده نفر به صورت هدفمند و با استفاده از روش نمونه گیری زنجیره ای انتخاب و سپس داده ها با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته جمع آوری شده است. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که وضعیت عدالت در شهرستان ساری در ابعاد سیاست گذاری، نیروی انسانی، امکانات، توزیع خدمات پایین تر از حد متوسط و در ابعاد برنامه ریزی و فرهنگ و جو سازمانی بالاتر از حد متوسط می باشد. اما موانع عدم برقراری عدالت در تمام ابعاد مشاهده شد. یافته های حاصل از مصاحبه نیز نشان داد که از دیدگاه مدیران، بیشترین موانع در ابعاد نیروی انسانی، امکانات و سیاست گذاری ها می باشد و سرانجام برای رفع این موانع و برقراری عدالت در نظام آموزشی، راهکارهای مناسب ارائه گردید .